Ślub konkordatowy

Ślub konkordatowy, dostępny w Polsce od 1998 roku, stanowi dogodną opcję dla par pragnących zawrzeć związek małżeński zarówno w świetle prawa państwowego, jak i kościelnego. To rozwiązanie jest rezultatem umowy podpisanej między Polską a Watykanem.

Ta forma ślubu cieszy się znaczną popularnością wśród nowożeńców. Małżeństwa konkordatowe nie są ograniczone wyłącznie do Kościoła Katolickiego; mogą być zawierane również w ramach licznych innych wspólnot wyznaniowych. Należą do nich:

• Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny,
• Kościół Ewangelicko-Augsburski,
• Kościół Ewangelicko-Reformowany,
• Kościół Ewangelicko-Metodystyczny,
• Kościół Chrześcijan Baptystów,
• Kościół Adwentystów Dnia Siódmego,
• Kościół Polskokatolicki,
• Związek Gmin Wyznaniowych Żydowskich,
• Kościół Starokatolicki Mariawitów,
• Kościół Zielonoświątkowy.

Warunkiem jest, aby wewnętrzne przepisy danej wspólnoty religijnej przewidywały taką możliwość.

Ślub konkordatowy w plenerze

Zgodnie z prawem kanonicznym, ślub konkordatowy zazwyczaj ma miejsce w kościele, kaplicy lub innej świątyni parafialnej. Jeśli jednak marzycie o ceremonii ślubnej w plenerze, musicie uzyskać specjalne pozwolenie od miejscowego biskupa lub proboszcza.

Na taką zgodę niekiedy czeka się nawet rok, dlatego prośbę do kurii najlepiej złożyć odpowiednio wcześnie. Ponadto, gdy ceremonia ma odbyć się poza parafią panny młodej, konieczne jest uzyskanie dodatkowej licencji od właściwego proboszcza, umożliwiającej zawarcie małżeństwa w innej parafii.

Ślub konkordatowy za granicą

Ślub konkordatowy za granicą jest możliwy, ale wymaga spełnienia wielu dodatkowych formalności.

• Potrzebujesz zgody kapłana z polskiej parafii za granicą.
• Należy również uzyskać delegację z Twojej macierzystej parafii w Polsce.
• Wszystkie zagraniczne dokumenty wymagają tłumaczenia przysięgłego.
• Niezbędne jest także posiadanie dokumentu z Twojego kraju, który potwierdza brak przeciwskazań do zawarcia związku małżeńskiego.

Ślub konkordatowy z obcokrajowcem

Ślub z obcokrajowcem w Polsce, zgodny z prawem konkordatowym, wymaga zgromadzenia kilku istotnych dokumentów. Przede wszystkim cudzoziemiec musi przedstawić swój akt urodzenia. Dodatkowo, jeśli poprzednio wstępował już w związek małżeński, konieczny jest dokument potwierdzający jego rozwiązanie.

Może to być:

• akt rozwodu,
• akt unieważnienia,
• zaświadczenie o braku takiego aktu.

Kluczowym dokumentem jest również zaświadczenie wydane przez właściwy organ w jego ojczystym kraju, potwierdzające zdolność prawną do zawarcia małżeństwa. W sytuacji, gdy uzyskanie takiego zaświadczenia jest niemożliwe, polski sąd może zwolnić obcokrajowca z tego obowiązku. Wówczas orzeczenie sądowe zastępuje wymagane zaświadczenie. Należy pamiętać, że jeśli osoba ta nie włada językiem polskim, podczas składania wszelkich oświadczeń niezbędna jest obecność tłumacza przysięgłego.

Ślub konkordatowy – formalności po ślubie

Po ceremonii ślubnej, odprawianej zgodnie z zasadami konkordatu, duchowny wystawi kluczowy dokument potwierdzający zawarcie związku małżeńskiego.

Zaświadczenie to, informujące o dacie złożenia oświadczeń woli, zostanie następnie przesłane do Urzędu Stanu Cywilnego. Termin na to wynosi pięć dni.

Na podstawie tego dokumentu kierownik USC sporządzi akt małżeństwa, który formalnie usankcjonuje związek.

Należy podkreślić, że prawne skutki małżeństwa obowiązują już od dnia złożenia przez nowożeńców oświadczeń o woli jego zawarcia.

Co to jest ślub konkordatowy?

Ślub konkordatowy, będący połączeniem ceremonii kościelnej i cywilnej, to niezwykle wygodne rozwiązanie.

Dzięki niemu wystarczy jedna uroczystość, by zawrzeć małżeństwo uznawane zarówno przez prawo kanoniczne, jak i państwowe. Eliminuje to potrzebę organizowania dwóch oddzielnych wydarzeń.

Kto powinien zdecydować się na ślub konkordatowy?

Ślub konkordatowy to popularny sposób na połączenie tradycji świeckich z religijnymi. Jest to idealne rozwiązanie dla wielu par, które pragną zalegalizować swój związek zarówno w świetle prawa, jak i zgodnie z wiarą, nadając małżeństwu głębokie znaczenie duchowe.

Kto może zawrzeć taki związek?

• pełnoletnie osoby,
• osoby niespokrewnione ze sobą w linii prostej,
• osoby, z których żadna nie jest już w ważnym małżeństwie.

Istnieją jednak pewne wyjątki od zasad. W szczególnych okolicznościach kobieta, która ukończyła 16 lat, może zawrzeć związek małżeński, o ile uzyska zgodę sądu. Każdy taki przypadek jest oczywiście analizowany indywidualnie.

Jakie dokumenty są potrzebne do ślubu konkordatowego?

Planując ślub konkordatowy, należy przygotować kilka kluczowych dokumentów.

• metryka chrztu,
• świadectwo bierzmowania (wymóg zależy od konkretnego przypadku),
• dowody osobiste narzeczonych i świadków.

Kolejnym etapem jest ukończenie nauk przedmałżeńskich, co należy potwierdzić odpowiednim zaświadczeniem. Niezbędne będzie także zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego, które potwierdzi brak przeszkód prawnych do zawarcia małżeństwa. Pamiętać należy, że jego ważność wynosi 6 miesięcy. Cały proces formalizuje sporządzenie protokołu przedślubnego w parafii.

Ile kosztuje ślub konkordatowy?

Formalności związane ze ślubem konkordatowym w Urzędzie Stanu Cywilnego obejmują opłatę w wysokości 84 zł za sporządzenie aktu małżeństwa. Zaświadczenie o braku przeszkód małżeńskich jest bezpłatne.

Należy jednak pamiętać, że oprócz opłat urzędowych, trzeba doliczyć ofiarę dla duchownego. Jej wysokość bywa różna – od kilkuset do nawet ponad 2000 zł – i zależy głównie od:

• konkretnej parafii,
• regionu.

Całkowity koszt takiego ślubu jest zatem indywidualny i zmienny.

Ślub konkordatowy – zawarcie małżeństwa przed duchownym – ślub wyznaniowy ze skutkami cywilnoprawnymi – Sprawy do załatwienia

Ślub konkordatowy to uroczysta ceremonia wyznaniowa, która niesie ze sobą również prawne konsekwencje. Aby go zawrzeć, przyszli małżonkowie muszą jasno wyrazić swoją wolę wstąpienia w związek małżeński. Deklaracja ta, zgodna z polskimi przepisami, składana jest w obecności duchownego.

Sama ceremonia zazwyczaj odbywa się w świątyni. Jeśli jednak para marzy o innym miejscu, konieczne jest uzyskanie specjalnej zgody od biskupa lub proboszcza. Przed ślubem narzeczeni muszą również przedstawić zaświadczenie potwierdzające, że nie ma żadnych przeszkód prawnych do zawarcia małżeństwa. Warto pamiętać, że dokument ten jest ważny jedynie przez pół roku.

Po ceremonii duchowny ma obowiązek w ciągu pięciu dni dostarczyć wszystkie niezbędne dokumenty do Urzędu Stanu Cywilnego. To kluczowy krok, by związek został oficjalnie zarejestrowany.

Miejsce złożenia dokumentów/załatwienia sprawy:

Dokumenty potrzebne do zawarcia ślubu konkordatowego należy złożyć w dwóch miejscach.

• Przede wszystkim, by sformalizować związek małżeński, w Urzędzie Stanu Cywilnego (USC) musisz przedstawić zaświadczenie o braku przeszkód.
• Poza tym, w parafii, gdzie odbędzie się ceremonia, należy dostarczyć metrykę chrztu oraz przystąpić do protokołu przedślubnego.

Pamiętaj, że oba te etapy są kluczowe.

Kto może wystąpić z wnioskiem/zainicjować sprawę:

Narzeczeni, którzy pragną zawrzeć małżeństwo konkordatowe, składają wniosek o wydanie zaświadczenia o braku przeszkód. Obecność tłumacza przysięgłego jest niezbędna przez cały okres trwania procedury, jeśli jedno z narzeczonych jest cudzoziemcem i nie posługuje się językiem polskim.

Godziny przyjmowania klientów:

Urzędy Stanu Cywilnego i kancelarie parafialne mają swoje indywidualne godziny przyjęć interesantów.

Aby uzyskać precyzyjne informacje, najlepiej sprawdzić witryny internetowe konkretnych instytucji lub skontaktować się telefonicznie.

Wcześniejsze potwierdzenie godzin otwarcia pozwoli uniknąć niepotrzebnych problemów i sprawnie załatwić wszystkie formalności związane ze ślubem konkordatowym.

Opłaty:

Sporządzenie zaświadczenia o braku przeszkód do ślubu w Urzędzie Stanu Cywilnego jest bezpłatne. Niemniej jednak, gdy zdecydują się Państwo na ślub konkordatowy, sporządzenie aktu małżeństwa będzie wiązało się z kosztem 84 złotych. Poza tym, warto uwzględnić dodatkowe wydatki, takie jak:

• nauki przedmałżeńskie,
• ofiara dla duchownego, której wysokość ustalana jest indywidualnie z parafią.

Termin i sposób załatwienia sprawy:

Urząd Stanu Cywilnego (USC) wydaje zaświadczenie stwierdzające brak przeszkód do zawarcia małżeństwa natychmiast po złożeniu kompletu wymaganych dokumentów. Należy pamiętać, że po ceremonii duchowny ma pięć dni od daty ślubu na przesłanie do USC zaświadczenia o jego zawarciu. Ten dokument stanowi kluczową podstawę do sporządzenia aktu małżeństwa, oficjalnie legalizującego związek.

Tryb odwoławczy:

Urząd Stanu Cywilnego ma możliwość odmowy wydania zaświadczenia lub niesporządzenia aktu małżeństwa. W takim przypadku strony mogą odwołać się do sądu administracyjnego.

Należy jednak pamiętać, że kwestie kościelne podlegają odrębnym regulacjom, zgodnym z prawem kanonicznym, które stanowi zbiór przepisów kościelnych.

Podstawa prawna:

Ślub wyznaniowy, znany również jako konkordatowy, czerpie swoją moc prawną z polskiego konkordatu, który został zawarty w 1993 roku, a obowiązuje w Polsce od 1998 roku.

Aspekty cywilnoprawne takiej ceremonii są precyzyjnie określone w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym.

Wymiar religijny tego związku reguluje prawo kanoniczne Kościoła katolickiego, a w przypadku innych wyznań – ich wewnętrzne przepisy. Kluczowe jest rozróżnienie tych dwóch płaszczyzn prawodawstwa.

Wymagane wnioski i dokumenty:

Jeśli planujesz ślub konkordatowy, przygotuj parę kluczowych dokumentów.

• przede wszystkim złożysz pisemne oświadczenie, które potwierdza brak przeszkód do zawarcia związku małżeńskiego,
• do oświadczenia przyda się też dowód osobisty,
• musisz przedstawić oryginał dowodu opłaty skarbowej za akt małżeństwa.

W parafii będziesz potrzebować następujących dokumentów:

• metryki chrztu,
• świadectwa bierzmowania,
• zaświadczenia o ukończeniu nauk przedmałżeńskich,
• protokołu przedślubnego.

Wszystkie te dokumenty są niezbędne do zawarcia ślubu konkordatowego.

Po ślubie

Po ceremonii zaślubin w kościele duchowny ma pięć dni na przesłanie wymaganych dokumentów do Urzędu Stanu Cywilnego.

Na tej podstawie USC sporządza akt małżeństwa, co formalnie potwierdza związek pary zarówno w świetle prawa kanonicznego, jak i państwowego.

Nowożeńcy mogą również:

• ustalić swoje nowe nazwiska po ślubie,
• zdecydować o nazwiskach swoich przyszłych dzieci.

Ślub konkordatowy – pytania i odpowiedzi – poradnik

Ślub konkordatowy to wyjątkowe wydarzenie, które harmonijnie łączy tradycyjną ceremonię kościelną z wymogami prawa cywilnego. Odbywa się w jednym akcie, przed duchownym i urzędnikiem stanu cywilnego, co sprawia, że małżeństwo jest uznawane zarówno w świetle prawa kanonicznego, jak i świeckiego. Eliminuje to potrzebę dwukrotnego składania przysięgi i załatwiania formalności.

Ten poradnik powstał, aby rozwiać wszelkie wątpliwości dotyczące ślubu konkordatowego. Szczegółowo omawia cały proces, wspierając tym samym narzeczonych w planowaniu ceremonii. Przedstawia również znaczące różnice między ślubem konkordatowym, cywilnym i kościelnym. Wskazuje także zasady dotyczące ceremonii poza urzędem, na przykład w plenerze czy za granicą. Artykuł wyjaśnia, kto może zawrzeć ten typ małżeństwa, jakie dokumenty są do tego niezbędne, a także krok po kroku opisuje przebieg samej ceremonii, jej prawne aspekty i związane z nią wydatki.

W poradniku znajdziesz:

• szczegółowe omówienie procesu,
• wymagane dokumenty,
• prognozowane koszty,
• prawne konsekwencje zawarcia związku,
• zasady dotyczące ceremonii poza urzędem,
• różnice między ślubem konkordatowym, cywilnym i kościelnym.

Ślub kościelny bez cywilnego – jakie warunki muszą być spełnione?

W Polsce od 1998 roku ślub zawarty w kościele rzadko ma charakter wyłącznie religijny, ponieważ zazwyczaj wywołuje on również skutki cywilne. Wprowadzony wówczas ślub konkordatowy jednoczy te dwa aspekty.

Taka ceremonia tworzy cywilnoprawne następstwa, o ile nie występują żadne przeszkody prawne, które uniemożliwiałyby zawarcie małżeństwa cywilnego. Należy to zawsze dokładnie zweryfikować.

Tradycyjny ślub kościelny, pozbawiony cywilnych skutków, jest obecnie rzadkością. Możliwy jest jedynie w wyjątkowych okolicznościach, na przykład gdy prawo państwowe nie pozwala na zawarcie związku małżeńskiego z powodu braku wymaganych dokumentów. Wówczas konieczne jest ich niezwłoczne uzupełnienie.

Kto może wziąć ślub konkordatowy?

Ślub konkordatowy wymaga spełnienia kilku fundamentalnych warunków. Przede wszystkim, przyszli małżonkowie muszą osiągnąć pełnoletność, a co równie istotne, nie mogą być ze sobą spokrewnieni w linii prostej – oznacza to, że małżeństwo między rodzicami a dziećmi czy dziadkami a wnukami jest niedopuszczalne.

Warto jednak zaznaczyć, że polskie prawo przewiduje pewien wyjątek dla kobiet. Mogą one zawrzeć związek małżeński już od szesnastego roku życia, niemniej wymaga to zgody sądu, który indywidualnie rozważa każdą taką sytuację.

Dodatkowo, kluczowym wymogiem jest brak trwającego wcześniej małżeństwa, niezależnie od tego, czy było ono cywilne, czy kościelne. Prawo nie dopuszcza bowiem posiadania dwóch ważnych związków jednocześnie. Kościół katolicki stawia w tej kwestii także własne wymagania, podkreślając konieczność istnienia prawdziwej zdolności do zawarcia sakramentu małżeństwa.

Ślub konkordatowy – dokumenty

Aby zawrzeć ślub konkordatowy, przyszli małżonkowie muszą zgromadzić szereg niezbędnych dokumentów.

Kluczowym elementem jest zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (USC), które potwierdza brak prawnych przeszkód do zawarcia związku małżeńskiego. Dokument ten zachowuje ważność przez sześć miesięcy. Równie istotne jest sporządzenie protokołu przedślubnego w parafii.

W celu uzyskania zaświadczenia z USC o braku przeciwwskazań, narzeczeni muszą przedłożyć dokumenty tożsamości z numerem PESEL oraz złożyć oświadczenie o braku przeszkód prawnych. Na tym etapie para również podejmuje decyzję dotyczącą przyszłego nazwiska po ślubie oraz nazwisk dzieci.

Instytucja	Wymagane dokumenty
Dokumenty ogólne (dla parafii)	metryka chrztu, świadectwo bierzmowania, zaświadczenie potwierdzające ukończenie nauk przedmałżeńskich, zaświadczenie z poradni rodzinnej (w niektórych przypadkach), dowody tożsamości (narzeczeni i świadkowie).
Dokumenty do parafii	dowody osobiste, metryki chrztu, metryki bierzmowania, świadectwo ukończenia nauki religii (lub inne potwierdzenie katechezy), zaświadczenie o zapowiedziach (gdy ślub odbywa się w innej parafii), zaświadczenie o ukończeniu kursu przedmałżeńskiego, zaświadczenie o odbyciu spotkań w poradni rodzinnej, zaświadczenie o spowiedzi, dane świadków.
Dokumenty do Urzędu Stanu Cywilnego (USC)	dowody tożsamości (dowody osobiste lub paszporty), dowód uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 84 złotych, dodatkowy dokument dla obcokrajowca (potwierdzający zgodność małżeństwa z prawem danego kraju, przetłumaczony przez tłumacza przysięgłego).

Konkordatowy ślub w kilku prostych krokach

Planowanie ślubu konkordatowego może wydawać się skomplikowane, ale w rzeczywistości jest dość proste. Kluczowym krokiem jest ustalenie daty i miejsca ceremonii. Następnie należy uzyskać zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego, które potwierdzi brak przeciwwskazań do zawarcia związku małżeńskiego. Pamiętaj, że dokument ten jest ważny przez sześć miesięcy, więc zadbaj o jego terminowe złożenie. Po skompletowaniu formalności urzędowych, udaj się do wybranej parafii. Tam będziesz potrzebować dokumentów kościelnych, takich jak: metryka chrztu i świadectwo bierzmowania. Ważnym elementem przygotowań są również nauki przedmałżeńskie, które musisz odbyć. Po ich zakończeniu, sporządzisz protokół przedślubny z proboszczem. Gdy wszystkie te formalności zostaną dopełnione, wreszcie nadejdzie czas na najważniejszą chwilę – ślub, który odbędzie się w kościele w obecności duchownego. Po ceremonii duchowny ma pięć dni na przesłanie zaświadczenia do USC, co umożliwi sporządzenie aktu małżeństwa.

Ślub konkordatowy – opłaty

Ślub konkordatowy wiąże się z pewnymi kosztami.

• Opłata skarbowa: Kluczową opłatą jest ta skarbowa, w wysokości 84 złotych, którą należy uiścić w Urzędzie Stanu Cywilnego (USC) za sporządzenie aktu małżeństwa. Urząd wydaje również bezpłatne zaświadczenie, potwierdzające brak przeszkód do zawarcia związku małżeńskiego.
• Ofiara dla duchownego: Może pojawić się dodatkowy wydatek, jakim jest ofiara dla duchownego, której wysokość ustalana jest indywidualnie, zazwyczaj w przedziale od kilkuset do nawet ponad 2000 złotych.
• Nauki przedmałżeńskie i spotkania w poradni życia rodzinnego: Często dochodzą koszty związane z naukami przedmałżeńskimi oraz spotkań w poradni życia rodzinnego, gdyż niektóre placówki pobierają za nie opłaty.

I ogłaszam Was mężem i żoną – czyli formalności po ślubie konkordatowym

Po ślubie konkordatowym, duchowny wystawia specjalne zaświadczenie potwierdzające zawarcie małżeństwa. Dokument ten, wraz z pozostałymi danymi nowożeńców, przekazywany jest do Urzędu Stanu Cywilnego (USC) w ciągu pięciu dni od daty ceremonii.

Następnie kierownik USC, bazując na tych dokumentach, sporządza akt małżeństwa. Należy jednak pamiętać, że sam związek staje się ważny już w momencie złożenia przysięgi. Tę zasadę potwierdza zarówno prawo kanoniczne, jak i świeckie – małżeństwo nabiera mocy prawnej z chwilą wypowiedzenia słów przysięgi przed duchownym.

Całe formalności po ślubie konkordatowym są proste, gdyż to duchowny odpowiada za dopełnienie wszystkich procedur. Dzięki temu akt zaślubin jest w pełni ważny w obu systemach prawnych.

Najczęściej zadawane pytania

Dział FAQ rozwiewa najważniejsze wątpliwości dotyczące ślubu konkordatowego.

Znajdziesz w nim kluczowe informacje dotyczące:

• listy wymaganych dokumentów,
• formalności, w przypadku małżeństw osób różnych wyznań,
• przebiegu uroczystości: przed, w trakcie i po ceremonii.

Jakie dokumenty są potrzebne, żeby wziąć ślub konkordatowy?

Aby zawrzeć ślub konkordatowy, należy zgromadzić niezbędne dokumenty. Wśród nich znajdują się przede wszystkim dokumenty kościelne:

• metryka chrztu,
• w razie potrzeby także świadectwo bierzmowania,
• zaświadczenie o ukończeniu kursu przedmałżeńskiego.

Nie można zapomnieć o dokumentach cywilnych:

• zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego, które potwierdza brak przeszkód do zawarcia małżeństwa. Dokument ten jest ważny jedynie przez sześć miesięcy,
• dowody osobiste narzeczonych (lub paszporty),
• dowody tożsamości świadków.

Czy ślub konkordatowy mogą wziąć wyznawcy różnych religii?

Ślub konkordatowy, choć nietypowy, może być zawarty mimo różnic w wyznaniach partnerów. Jest to jednak uwarunkowane zgodą obu stron, a dokładniej — ich wspólnot religijnych. Kluczowe jest, aby dane wyznania uznawały polskie prawo konkordatowe.

W praktyce dotyczy to często ślubów zawieranych między katolikami a przedstawicielami innych legalnie uznanych religii. Warto pamiętać, że Kościół katolicki w takich sytuacjach wymaga specjalnego pozwolenia, o które należy odpowiednio wcześniej wystąpić. Jest to istotne dla tego typu małżeństwa, które z definicji jest mieszane wyznaniowo.

Jak wyglądają formalności w czasie ślubu konkordatowego?

Podczas ślubu konkordatowego narzeczeni, w obecności duchownego, muszą wyrazić swoją wolę zawarcia małżeństwa. Wskazują przy tym, że związek ten będzie regulowany przez polskie prawo.

Następnie duchowny weryfikuje tożsamość narzeczonych oraz świadków na podstawie dowodów osobistych, a także potwierdza dane z zaświadczenia Urzędu Stanu Cywilnego. Małżeństwo jest prawnie ważne od momentu złożenia tych oświadczeń.

Jakie są formalności po ślubie konkordatowym?

Po uroczystości zaślubin duchowny ma pięć dni na przekazanie niezbędnych dokumentów.

Przesyła wówczas zaświadczenie o oświadczeniach małżeńskich do Urzędu Stanu Cywilnego.

Na jego podstawie kierownik USC sporządza akt małżeństwa, co jest kluczowym krokiem do oficjalnego uznania związku.

Przeczytaj inne artykuły

Zachęcamy do zapoznania się z pozostałymi artykułami, które poszerzą Państwa wiedzę na temat ceremonii ślubnych i związanych z nimi formalności.

Znajdą tam Państwo wyczerpujące informacje dotyczące:

• ślubu cywilnego w Polsce i za granicą,
• szczegółowe omówienie zaślubin kościelnych,
• udogodnień i formalności związanych z przygotowaniem do wspólnego życia.

Artykuły te pomogą Państwu sprawdzić, jakie dokumenty są wymagane i jak przebiegają poszczególne ceremonie.

Formalności przed ślubem

Przed zawarciem ślubu konkordatowego narzeczeni muszą spełnić kilka warunków, zarówno w Urzędzie Stanu Cywilnego (USC), jak i w swojej parafii.

W USC para składa oświadczenie pisemne, które potwierdza, że nie ma żadnych przeszkód prawnych do zawarcia małżeństwa. Na tej podstawie USC wydaje specjalne zaświadczenie, ważne przez pół roku od daty jego wystawienia.

W parafii natomiast potrzebne będą metryki chrztu przyszłych małżonków. Muszą oni również odbyć nauki przedmałżeńskie i sporządzić protokół przedślubny. Wszystkie te formalności warto wypełnić z odpowiednim wyprzedzeniem. Jeśli planowany jest także ślub kościelny, wymagane będą te same dokumenty. Ważne jest także wcześniejsze ustalenie terminów spotkań z księdzem.

Jak przygotować się do wizyty w USC?

Planując ślub kościelny ze skutkami cywilnoprawnymi, koniecznie odwiedź Urząd Stanu Cywilnego (USC), aby uzyskać stosowne zaświadczenie. Przed wizytą upewnij się, że masz ze sobą wszystkie niezbędne dokumenty.

Przede wszystkim przygotujcie:

• swoje aktualne dowody osobiste lub paszporty,
• oryginalny dowód wpłaty za sporządzenie aktu małżeństwa,
• pisemne oświadczenie potwierdzające, że nie ma żadnych przeszkód prawnych do zawarcia małżeństwa.

Zawsze warto sprawdzić godziny pracy USC lub, jeszcze lepiej, umówić się na konkretną wizytę, co pozwoli zaoszczędzić czas. W zależności od sytuacji, mogą być potrzebne dodatkowe dokumenty, takie jak:

• odpisy aktów urodzenia,
• dokumenty rozwodowe lub akt zgonu poprzedniego małżonka (gdy istnieją wcześniejsze małżeństwa),
• odpowiednie dokumenty w przypadku cudzoziemców.

Umówienie wizyty w USC jest proste – możesz to zrobić osobiście, telefonicznie lub online.

Pytania, na które będziecie musieli odpowiedzieć w USC

W Urzędzie Stanu Cywilnego (USC) przyszli małżonkowie załatwiają kluczowe formalności. Na początku urzędnik prosi o ich dane osobowe, a także upewnia się co do stanu cywilnego każdego z nich – to niezbędny etap.

Następnie, zgodnie z polskim Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, urzędnik sprawdza, czy nie ma żadnych przeszkód prawnych uniemożliwiających zawarcie małżeństwa. Para składa również pisemne oświadczenie, potwierdzając brak takich okoliczności.

Pytania obejmują także kwestie dotyczące przyszłości rodziny. Urzędnik ustala, jakie nazwiska małżonkowie przyjmą po ślubie oraz jakie będą nosić ich przyszłe dzieci. Rodzice muszą podjąć tę ważną decyzję.

W przypadku, gdy jeden z narzeczonych jest obcokrajowcem, procedury są bardziej szczegółowe. Wówczas urząd sprawdza jego stan cywilny i zdolność do zawarcia małżeństwa, biorąc pod uwagę przepisy prawa kraju pochodzenia tej osoby. Urzędnik ma obowiązek zweryfikować te informacje.

Okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa

Zarówno prawo polskie, jak i kanoniczne, precyzyjnie określają warunki, które uniemożliwiają zawarcie ważnego związku małżeńskiego. Warto dokładnie je poznać.

Istnieją konkretne okoliczności, które stanowią przeszkodę w zawarciu małżeństwa. Obejmują one:

• nieosiągnięcie pełnoletności,
• pozostawanie już w innym związku (bigamia),
• bliskie pokrewieństwo lub bliskie spowinowacenie w linii prostej,
• całkowite ubezwłasnowolnienie.

Należy jednak pamiętać o pewnym wyjątku, który dotyczy kobiet: mogą one zawrzeć związek małżeński już od szesnastego roku życia, pod warunkiem uzyskania zgody sądu, co stanowi znaczące ułatwienie prawne.

Proces weryfikacji tych przeszkód jest dwuetapowy i opiera się na przepisach obu systemów prawnych:

1. W Urzędzie Stanu Cywilnego przyszli małżonkowie muszą złożyć pisemne oświadczenie, w którym zapewniają, że nie istnieją żadne okoliczności wykluczające ich ślub.
2. Dodatkowo duchowny, w ramach prawa kanonicznego, również przeprowadza osobną weryfikację, aby upewnić się o braku przeszkód ze strony kościelnej.

Nazwiska po ślubie

Nowożeńcy, po zawarciu ślubu konkordatowego, decydują o swoim przyszłym nazwisku. W tym celu składają stosowne oświadczenie w Urzędzie Stanu Cywilnego. Kobieta ma do wyboru kilka ścieżek:

• może przyjąć nazwisko męża,
• zachować swoje dotychczasowe (panieńskie),
• zdecydować się na nazwisko dwuczłonowe, łącząc je z nazwiskiem małżonka.

Mężczyzna również posiada podobne możliwości wyboru:

• może pozostać przy swoim nazwisku,
• przyjąć nazwisko żony,
• zdecydować się na opcję dwuczłonową.

Nazwisko przyszłych dzieci

Rodzice, udając się do Urzędu Stanu Cywilnego, decydują o nazwisku dla swojego dziecka.

Mogą wybrać:

• nazwisko jednego z nich,
• nazwisko dwuczłonowe, łączące obydwa.

Ustalona nazwa będzie obowiązywać również każde kolejne dziecko.

Zaświadczenie z USC

Zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (USC) to kluczowy dokument, wymagany do zawarcia ślubu konkordatowego. Potwierdza ono brak przeszkód do małżeństwa, takich jak wcześniejszy niezakończony związek czy pokrewieństwo między narzeczonymi. Ten ważny dokument jest ważny przez sześć miesięcy od daty jego wydania.

Proces uzyskania zaświadczenia przebiega następująco:

1. Narzeczeni muszą uzyskać zaświadczenie w Urzędzie Stanu Cywilnego.
2. Następnie przekazują je duchownemu przed ceremonią konkordatową.
3. Po ślubie duchowny przesyła stosowne informacje do USC.
4. Procedura ta umożliwia sporządzenie prawnie wiążącego aktu małżeństwa cywilnego.

Formalności podczas ślubu

Podczas ślubu konkordatowego para młoda, w obecności duchownego i świadków, składa uroczyste oświadczenia o chęci wstąpienia w związek małżeński. Duchowny weryfikuje ich tożsamość na podstawie dowodów osobistych oraz sprawdza zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego. Dzięki tym formalnościom ślub uzyskuje moc prawną i jest jednocześnie uznawany przez Kościół, co oznacza, że małżeństwo zostaje zawarte w tym właśnie momencie.

Formalności podczas po ślubie

Konkordatowy ślub wiąże się w pewnymi formalnościami. Kapłan jest zobowiązany przekazać zaświadczenie do Urzędu Stanu Cywilnego (USC) w ciągu 5 dni od daty ceremonii. Dokument ten stanowi podstawę do sporządzenia aktu małżeństwa, który prawnie potwierdza zawarcie związku. Warto odebrać odpis tego aktu, ponieważ może być on potrzebny w różnych sytuacjach.

Przed ślubem należy wspólnie ustalić, jakie nazwiska będą nosić małżonkowie oraz ich przyszłe dzieci. Jeśli taka decyzja nie została wcześniej podjęta, jest to idealny moment na jej dokonanie.